%0 Journal Article %T ارزیابی عوامل مؤثر در پیوندزنی مونومرهای عاملی بر سطح میکروالیاف توخالی پلی پروپیلن با روش‌های پروکسایش و پرتودهی هم‌زمانی گاما %J مجله علوم و فنون هسته ای %I پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای %Z 1735-1871 %A فیروززارع, محمود %D 2023 %\ 12/22/2023 %V 44 %N 4 %P 111-120 %! ارزیابی عوامل مؤثر در پیوندزنی مونومرهای عاملی بر سطح میکروالیاف توخالی پلی پروپیلن با روش‌های پروکسایش و پرتودهی هم‌زمانی گاما %K اصلاح سطحی %K میکروالیاف توخالی %K پیوندزنی هم‌زمانی %K پروکسایش %K نمک مور %K فریک کلراید %R 10.24200/nst.2023.1211.1786 %X یکی از کارامدترین و مفیدترین روش‌­ها برای اصلاح سطحی پلیمرها جهت کاربردهای خاصی مانند تولید جاذب‌ها، پیوندزدن مونومرهای عاملی مؤثر بر روی پلیمرها است. در این کار پژوهشی، پیوندزنی مونومرهای اکریلونیتریل و متاکریلیک اسید روی سطح میکروالیاف توخالی از جنس پلی‌پروپیلن با استفاده از روش‌های پروکسایش و پرتودهی هم‌زمانی گاما و عوامل مؤثر بر آن از قبیل دزهای پرتودهی و غلظت مونومرهای عاملی مورد بررسی قرار گرفت. بالاترین میزان پیوندزنی 2/81‌% و مربوط به روش پرتودهی هم‌زمانی با دز پرتودهی kGy 45 بود که در غلظت مونومری 40‌% و در حضور نمک بازدارنده­ی فریک کلراید با غلظت 2/0‌% انجام شد. استفاده از نمک مور در روش هم‌زمانی به‌دلیل انحلال کم آن در محیط آلی محلول تأثیر کم‌تری در جلوگیری از واکنش جانبی جور­پلیمری شدن داشته و بالاترین میزان پیوندزنی به‌دست آمده برای آن 62/33‌% بود که با به‌کار بردن 2/0‌% نمک مور در دز پرتودهی kGy 40 به‌دست آمد. طیف‌بینی مادون قرمز از نمونه­‌های پیوندزنی شده نتایج محاسبه‌­ی درصدهای پیوندزنی با روش وزن‌­سنجی را مورد تأیید قرار داد. هم‌چنین نتایج نشان داد که روش پروکسایش با شرایط پرتودهی موجود در مرکز تابش گامای سازمان انرژی اتمی، روش مؤثری برای این پیوندزنی نیست. %U https://jonsat.nstri.ir/article_1539_d5b850b58469330432eb3df70bef1942.pdf