TY - JOUR ID - 1539 TI - ارزیابی عوامل مؤثر در پیوندزنی مونومرهای عاملی بر سطح میکروالیاف توخالی پلی پروپیلن با روش‌های پروکسایش و پرتودهی هم‌زمانی گاما JO - مجله علوم و فنون هسته ای JA - NST LA - fa SN - 1735-1871 AU - فیروززارع, محمود AD - پژوهشکده چرخه سوخت هسته‌ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: 8486-11365، تهران- ایران Y1 - 2023 PY - 2023 VL - 44 IS - 4 SP - 111 EP - 120 KW - اصلاح سطحی KW - میکروالیاف توخالی KW - پیوندزنی هم‌زمانی KW - پروکسایش KW - نمک مور KW - فریک کلراید DO - 10.24200/nst.2023.1211.1786 N2 - یکی از کارامدترین و مفیدترین روش‌­ها برای اصلاح سطحی پلیمرها جهت کاربردهای خاصی مانند تولید جاذب‌ها، پیوندزدن مونومرهای عاملی مؤثر بر روی پلیمرها است. در این کار پژوهشی، پیوندزنی مونومرهای اکریلونیتریل و متاکریلیک اسید روی سطح میکروالیاف توخالی از جنس پلی‌پروپیلن با استفاده از روش‌های پروکسایش و پرتودهی هم‌زمانی گاما و عوامل مؤثر بر آن از قبیل دزهای پرتودهی و غلظت مونومرهای عاملی مورد بررسی قرار گرفت. بالاترین میزان پیوندزنی 2/81‌% و مربوط به روش پرتودهی هم‌زمانی با دز پرتودهی kGy 45 بود که در غلظت مونومری 40‌% و در حضور نمک بازدارنده­ی فریک کلراید با غلظت 2/0‌% انجام شد. استفاده از نمک مور در روش هم‌زمانی به‌دلیل انحلال کم آن در محیط آلی محلول تأثیر کم‌تری در جلوگیری از واکنش جانبی جور­پلیمری شدن داشته و بالاترین میزان پیوندزنی به‌دست آمده برای آن 62/33‌% بود که با به‌کار بردن 2/0‌% نمک مور در دز پرتودهی kGy 40 به‌دست آمد. طیف‌بینی مادون قرمز از نمونه­‌های پیوندزنی شده نتایج محاسبه‌­ی درصدهای پیوندزنی با روش وزن‌­سنجی را مورد تأیید قرار داد. هم‌چنین نتایج نشان داد که روش پروکسایش با شرایط پرتودهی موجود در مرکز تابش گامای سازمان انرژی اتمی، روش مؤثری برای این پیوندزنی نیست. UR - https://jonsat.nstri.ir/article_1539.html L1 - https://jonsat.nstri.ir/article_1539_d5b850b58469330432eb3df70bef1942.pdf ER -