نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشکدهی حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران ـ ایران
2 دانشکدهی حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده
اسناد بین المللی حاکم بر جبران خسارت اشخاص ثالث ناشی از عملیات هواپیما، به ترتیب در پروتکل 1978 مونترال و دو پیمان مونترال 2009، مسئولیتی را برای بهرهبردار هواپیما در قبال خسارت و سوانح هستهای که در جریان حمل هوایی اتفاق میافتند، شناسایی نکرده و آن را به دو پیمان پاریس 1960 و وین 1963، ارجاع دادهاند. گویی اگر هنگام حمل هوایی مواد هستهای، سانحهی هستهای اتفاق افتد، بهرهبردارِ هواپیما هیچ مسئولیتی در قبال اشخاص ثالث زیاندیده نخواهد داشت. پرسشی که با بررسی این اسناد مطرح میشود آن است که در صورت وقوع سانحهی هستهای در جریان حمل هوایی مواد هستهای چه کسی باید بار خسارات را بر دوش کشد و نظام حاکم بر معاهدهی وین چه آثار احتمالی بر تعهدات اعضای آن در خصوص پرسش فوق خواهد داشت؟ در این مقاله به روش کتابخانهای و ابزار گردآوری تحلیل محتوا کوشش شده است تا با شناسایی موانع مندرج در اسناد بینالمللی جبران خسارت اشخاص ثالث ناشی از عملیات هواپیما و تحلیل عقلانی علت وضع موانع مذکور، به پرسش یادشده پاسخ درخور داده شود. نتیجهی مقاله حاکی از آن است که با الحاق دولت ایران به پیمان وین، اگرچه بهرهبردار تأسسیات هستهای به طور انحصاری مسئول جبران خسارت واردشده در جریان حمل هوایی قرار خواهد گرفت، اما این امر مانع از مسئولیت ابتدایی و حتی نهایی متصدی حمل و نقل هوایی نخواهد بود.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Air Carriage of Nuclear Materials and Compensation of Third Parties
نویسندگان [English]
- K Pourmikaeil 1
- M Sadeghi 2
1 Faculty of Law and Political Sciences, University of Tehran-Tehran – Iran
2 Faculty of Law and Political Sciences, University of Tehran-Tehran – Iran
چکیده [English]
International treaties governing to compensation of third parties for aircraft operation, including the Montreal protocol of 1978 and the Montreal conventions of 2009 has not identified any responsibility for the aircraft operator in relation nuclear damages occurring during the carriage of aircraft and referred it to the Paris treaty 1960 and Vienna convention 1963. The question raised by examining of these documents is that who is responsible for compensation of nuclear damage during air transport? In this paper we first study obstacles created in international sources of aviation responsibility governing airspace and then analyze the reason of these exceptional rules. The result of this article is that with the accession of Iran to the Vienna convention, the operator of installation will be solely responsible for the compensation of damage created during air transportation, but this will not preclude the primary or even ultimate responsibility of aircraft operator.
کلیدواژهها [English]
- Aircraft Operator
- Nuclear Facility Operator
- Nuclear Damage
- Liability
- Vienna Convention