چکیده در این مقاله اثر بار برودتی یک سیستم خنک‌کننده بر روی عملکرد ماشین سانتریفوژ مورد مطالعه قرار گرفته است. افزایش بار برودتی سیستم، از طریق تغییر دما و دبی حجمی آب ورودی انجام پذیرفته است. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که تأثیر افزایش بار برودتی از طریق کاهش دما یا افزایش دبی آب ورودی، بر روی واحد کار جداکنندگی (SWU)، ضرایب غنی‌سازی (α) و تهی‌سازی (β) جزیی است. در ضمن بار برودتی سیستم خنک‌کننده نباید از یک مقدار کمینه کم‌تر باشد چرا که عدم دفع گرمای تولیدی توسط مجموعه‌ی محرک ماشین سبب افزایش دمای قطعات مکانیکی و نهایتاً تخریب آن‌ها می‌گردد.

چکیده برای دست‌یابی به جداسازی مؤثر در سانتریفوژهای گازی از محرک‌های مکانیکی یا گرمایی برای ایجاد جریان محوری گاز استفاده می‌شود. در این مقاله تحلیل عددی جریان گاز در داخل روتور سانتریفوژ بررسی می‌گردد. برای این منظور برنامه‌ای به نام MakNo-4 توسعه داده شده است. با قرار دادن نتایج حاصل از حل عددی معادله‌ی حرکت گاز در معادله‌ی پخش گاز، غلظت‌های محصول در ورودی و خروجی سانتریفوژ مشخص شدند. با داشتن میزان غنا در قسمت غنی‌کننده و تهی‌کننده‌ی سانتریفوژ، ضریب جداسازی ماشین به دست آمد. در نهایت وابستگی این ضریب به سرعت روتور، برش و نرخ ورود جریان گاز به داخل سانتریفوژ مورد ارزیابی قرار گرفت.

چکیده بیش از چهار دهه است که از رادیوداروی تالیم-201 برای اسکن قلب به روش عکس‌برداری با SPECT استفاده می‌شود و در ایران نیز حدود 17 سال است که این رادیودارو تولید و مصرف می‌گردد هر چند که مقدار این رادیودارو در محلول‌های تزریقی مانند بسیاری دیگر از رادیوداروها در زیر مقادیر داروشناختی قرار دارد اما تأثیرات زودگذر و آنی این ترکیب بر روی بافت مهمی چون کبد و قلب تا آن‌جا که نویسندگان اطلاع دارند گزارش نشده است. در این مقاله اثر این رادیودارو بر شاخص‌های بیوشیمیایی کبد در خون مانند بیلی‌روبین، آلکالن فسفاتاز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز بررسی شده است. آزمایش‌ها پس از تزریق رادیودارو به 12 موش برای هر شاخص و خون‌گیری از آن‌ها در بازه‌های زمانی 1، 4 و 24 ساعت و به طور موازی با همین تعداد موش بدون تزریق رادیودارو به عنوان شاهد منفی انجام شده‌اند. نتایج نشان می‌دهند که بیلی‌روبین نسبت به شاهد افزایشی جزیی را نشان می‌دهد. اما در میزان آلکالین فسفاتاز و آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز سرمی تغییرات بسیار محسوسی مشاهده می‌شود. اطلاعات به دست آمده در این پژوهش داده‌های ارزشمندی را در ارتباط با فاکتورهای سرمی و تجویز رادیودارو به دست می‌دهد که نه تنها ممکن است در تفسیر آزمون‌های بیوشیمی بالینی بیماران مهم تلقی شود بلکه منجر به ملاحظاتی در بیماران کبدی در ارتباط با تجویز این رادیودارو می‌گردد. بررسی‌های جدید بر روی بیماران انسانی باید انجام شود.

چکیده از آنتی‌بیوتیک‌های نشان‌دار، در پزشکی هسته‌ای می‌توان برای تشخیص و ردیابی عفونت استفاده کرد. آنتی‌بیوتیک‌ها به دلیل تمایل به ترکیب شدن با باکتری‌ها، ترکیبات اختصاصی برای ردیابی عفونت هستند. سیپروفلوکساسین، آنتی‌بیوتیک کینولونی با طیف گسترده است که به آنزیم DNA ژیراز باکتری وصل شده و از سنتز DNA در آن جلوگیری می‌کند. این مقاله به نشان‌دارسازی سیپروفلوکساسین با مرسوم‌ترین رادیونوکلید موجود در پزشکی هسته‌ای، تکنسیم-m99، می‌پردازد. در این راستا، از قلع کلرید به عنوان کاهنده استفاده شده است و پارامترهای مختلف اعم از میزان کاهنده، pH محیط، میزان گرما برای تعیین بازده بهینه مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. کنترل رادیوشیمیایی آنتی‌بیوتیک
نشان‌دار شده، با استفاده از کروماتوگرافی کاغذی انجام شده است. واکنش در دمای آزمایشگاه، خلوص 3±90% را برای کمپلکس به دنبال داشت. میزان پایداری رادیوداروی موردنظر در مجاورت سرم انسانی ظرف مدت 1 و 4 ساعت به ترتیب، 84.2% و 79.6% بوده و 75% از فعالیت پرتوزایی مورد استفاده با باکتری اتصال پیدا کرد. نسبت جذب عضله‌ی عفونی به غیرعفونی 1 ساعت و 4 ساعت پس از تزریق به ترتیب، 3.2  و 1.8به دست آمد.

چکیده در این کار تحقیقاتی، ابتدا غربال مولکولی MCM-41 سنتز و توسط روش های XRD، FT-IR، TG و BET شناسایی شد. سپس توانایی آن در جذب کاتیون ⁺²Sr مورد بررسی قرار گرفت. به منظور افزایش ظرفیت جذب این ترکیب، از 3-آمینو پروپیل تری‌متوکسی سیلان به عنوان اصلاح‌کننده‌ی سطح استفاده شد. جاذب اصلاح شده (NH₂-MCM-41)، نیز توسط روش های ذکر شده شناسایی و به منظور بررسی میزان جذب کاتیون ⁺²Sr از محلول های آبی، همراه با بررسی میزان اثر پارامترهای مؤثر بر جذب از جمله pH محلول، زمان تماس، غلظت کاتیون فلزی و درجه­ حرارت، مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که جذب کاتیون ⁺²Sr بر روی سطح جاذب، با افزایش pH، افزایش می یابد و بیشینه جذب برابر 6.0 mg/g  به دست آمد.

چکیده پدیده‌ی هم‌جوشی صوتی در صورت وجود یک محیط میزبان مناسب قابل دست‌یابی خواهد بود. برای بالا بردن احتمال انجام واکنش هم‌جوشی صوتی شعاع حباب کاواکی باید تا حد امکان بزرگ باشد و در طی فروریزش حباب، موج­های ضربه­ایی پرشدت ایجاد گردد. در این مقاله عوامل مؤثر بر محیط میزبان پدیده‌ی هم‌جوشی صوتی شناسایی و سپس نقش این عوامل در رشد بیشینه‌ی حباب و فروریزش­های پرشدت آن برای ایجاد موج­ ضربه‌ای شدید و در نتیجه انجام واکنش هم‌جوشی صوتی مورد تحلیل قرار می‌گیرند. این عوامل عبارت‌اند از: الف) فشار بخار و ضریب چگالش برای رسیدن به نرخ­های بالای چگالش در مرحله‌ی فروریزش حباب، ب) انرژی یونش که در هسته­زایی و رشد حباب و هم‌چنین در تجزیه‌ی مولکولی در مرحله‌ی فروریزش حباب مؤثر است، ج) ثابت دی­الکتریک که در فشار الکترواستاتیکی در مرحله‌ی رشد حباب نقش دارد، د) تراکم‌پذیری آنی، ایستایی و زمان­های واهلش در جذب صوت در محیط، ه) کشش سطحی و پتانسیل درون مولکولی که عامل مؤثر بر رشد و ادغام حباب هستند. هم‌چنین با تحقیق در گروه­های مختلف آلی، محیط­های بهینه برای انجام پدیده‌ی هم‌جوشی صوتی انتخاب و معرفی شده‌اند.

چکیده در این کار، شار نسبی نوترون در امتداد کانال خشک رآکتور مینیاتوری (MNSR) مرکز اتمی اصفهان به روش فعال‌سازی نوترونی اندازه‌گیری شده است. علاوه بر این، با شبیه‌سازی این رآکتور با استفاده از کد محاسباتی MCNP تغییرات شار نوترون در امتداد کانال خشک آن محاسبه و با نتایج اندازه‌گیری‌ها مقایسه شده است. نتایج به دست آمده نشان می‌دهند که قله‌ی توزیع شار نوترون در کانال خشک در نقطه‌ای در زیر نزدیک‌ترین نقطه به مرکز قلب رآکتور قرار دارد. علت این امر را می‌توان با بازتاباننده‌ی بریلیمی موجود در کف قلب رآکتور مرتبط دانست. در ادامه، طیف انرژی نوترون در کانال خشک و نیز در کانال‌های پرتـودهی داخلی و خارجی این رآکتور محاسبه و درصد نوترون‌های گرمایی در این نواحی تعیین شده است. هم‌چنین طیف انرژی نوترون در یکی از کانال‌های پرتودهی داخلی با نتایج کارهای دیگران مقایسه شده است.

چکیده از قرص‌های NaF برای جذب ₆UF در غلظت‌های پایین استفاده می‌شود. در این مقاله یک روش شیمیایی تر برای بازیابی اورانیم از قرص‌های NaF پیشنهاد شده است. در این روش اورانیم موجود در قرص محلول سدیم کربنات حل و به صورت ^-₃⁴(₃CO)₂UO بر روی رزین آمبرلیت- 110 جذب می‌شود. سپس با استفاده از محلول نیترات سدیم، ترکیب ^-₃⁴(₃CO)₂UO از رزین جدا شسته شده و اورانیم موجود در محلول حاصل از آن می‌تواند مجدداً در فرایند تولید ₆UFمورد استفاده قرار گیرد. این روش از راندمان و سهولت قابل‌توجهی برخوردار می‌باشد.